Świetne, anarchizujące, ale poukładane techno/punk/pop. Pisząc „poukładane”, mam na myśli to, że Oscar Powell żongluje elementami, ale panuje nad całością. Zabawa ograniczonym zestawem elementów trwa do momentu, aż powstaną rzeczy zachwycające i chwilowe.
Dwa lata temu spory aplauz na Wyspach Brytyjskich wywołał King Krule, smukły rudy młodzieniec robiący rodzaj songwriterskiego hip-hopu (płyta „6 Feet Underneath the Moon”). Archy Marshall wrócił właśnie z nową płytą i pod nazwiskiem.
Ta okładka to wariacja na temat „Low” Bowiego. Różni się tym, że widoczny na niej mężczyzna pokazuje twarz i ma zwykłe, nudne ubranie zamiast kosmicznego kostiumu. Album East India Youth, choć do najbardziej efektownych produkcji nie należy, to z pewnością nadaje się na półkę „Ambitne” czy raczej „Uwaga! Ambitne”.
Jak Tomasz został A’Tomkiem? Kilka lat temu, gdy Radiohead lekko się zaciął, Thom Yorke nagrał solową płytę „The Eraser”. Na koncertach towarzyszył mu zespół, w którym prym wiedli producent Radiogłowych Nigel Godrich, basista Red Hot Chili Peppers – Flea, i dwóch perkusistów.
Co jest najważniejsze w muzyce pop? Bez dobrego wokalu trudno o porządną piosenkę. To głos i melodia zapadają w pamięć i pobudzają wyobraźnię. Dawno nie było w muzyce głosu tak przejmującego jak ten, którym dysponuje Archy Marshall, wokalista, producent i grafficiarz z południowo-wschodniego Londynu.
