Gdy razem z Massive Attack wszedł na scenę na przełomie lat 80. i 90., był objawieniem. Stworzyli razem kanon trip-hopu, znakiem firmowym Tricky’ego była niska, powolna melorecytacja, mroczna i tłusta elektronika. Szybko porzucił rodzimy zespół, który z każdym albumem jest coraz słabszy, i zaczął solową karierę.
Ostatnio triumfy święcą weterani z Boards Of Canada, ale jest dobry moment na kilka zdań o Mount Kimbie. Z dużym powodzeniem grali tydzień temu na Open’erze, dziś są w Tokio, a za tydzień wystąpią w Warszawie na urodzinach cyklu Music Of The Future.
Nie do wiary, że ta Brytyjka ma 23 lata. Jej czwarta płyta jest zachwycająca, bardzo dojrzała i mocna. Gitarą akustyczną i głosem, przede wszystkim głosem Laura Marling pokazuje, jak łączy się w muzyce szczerość „aż do krwi” i mądre słowa z wyśrubowanym poziomem kompozytorskim.
Niemieckie wydawnictwo Morr kojarzy się ze stonowaną, sypialnianą elektroniką. Butcher The Bar przynosi drobną odmianę – jest sypialniany akustycznie.
Jadą na grzbiecie chłodnych postpunkowców: Siouxsie & The Banshees, Gang Of Four, nawet Joy Division. Jadą, ale zeń spadają.
Ambasadorzy zjawiska, o którym James Murphy z LCD Soundsystem śpiewał: „Pożyczona nostalgia za latami 80., których nie pamiętają”. Słyszę tu melodie Martina Gore’a i przysiągłbym, że gdzieś w tle mignął Dave Gahan.
