Trzecia płyta grającego na gitarze akustycznej kudłatego rudzielca Jono McCleery’ego sprawia, że jego serdeczny kolega Fink może się schować. Za to kowerowany tutaj Robert Wyatt („Age Of Self”) ma powód do dumy.
Ośmioro Norwegów gra elektroniczny, progresywny jazz-rock – czy istnieje gorzej brzmiący opis? Zawartość „Starfire” jest bardziej nieszablonowa niż ta zbitka słów i nie powinna odstręczać tych, którzy na hasło „nu jazz” uciekają w popłochu.
To historia Fina Greenalla – didżeja, który w 2000 r. zaliczył wymarzony debiut: w słynnej wytwórni Ninja Tune, takim Deutsche Grammophon nowoczesnej elektroniki. Didżej po paru latach złapał za gitarę akustyczną, stworzył kameralne trio i został pierwszym piosenkowym śpiewakiem w historii Ninja Tune.
