Nowy zespół Błażeja Króla. Kiedyś twórca gitarowych piosenek, później elektronicznych smętków, laureat Płyty Roku „Wyborczej” za debiut duetu UL/KR wraca do nurtu niezależnego. Bez nazwiska, ale z nowymi, mrocznymi i transowymi piosenkami.
Długowieczne Kristen się zmienia. Na nowej, ósmej płycie jest tylko jeden utwór ze słowami – tytułowy, żadna piosenka, prędzej niejasna opowieść, poranna notatka ze snu.
Na jeden z najciekawszych do tej pory albumów roku składają się dwie długie kompozycje. Stworzyli je minimalistycznie grający artyści biegli w improwizacji, choć nie tylko.
Byłem na wszystkich edycjach festiwalu Off od pierwszego w 2006 roku. Wtedy mi się spodobało i już zostałem. Po drodze zrobiłem się stary i zostałem dziennikarzem piszącym o muzyce, może w innej kolejności. Nie próbuję więc być przenikliwy, tylko sprawdzić, czego ta impreza mi dostarcza, czego tam jeszcze szukam.
W sylwestra „Magazyn Świąteczny” wróżył, kto porządzi światem w 2012 roku, ja mogę ujawnić, kto na pewno nie będzie rządził niczym. Michał Biela. On gra w Kristen, najlepszym zespole w Polsce.
To mój ulubiony zespół w Polsce. Na każdej płycie (ta jest siódma) wymyśla swój sposób na muzykę od nowa. Tak musi być, gdy trzech muzyków gra ze sobą blisko 20 lat. Na poprzednim albumie „An Accident” zespół grał długie piosenki łączące zgiełk gitar, melodyjność i skoki dynamiki. Dzisiejsze Kristen świetnie panuje nad rozbudowanymi, transowymi kompozycjami.
