Pójdę za ciosem i napiszę jeszcze o paru płytach z muzyką improwizowaną. Zazwyczaj uciekam przed czymś takim w popłochu, tu jednak jestem dopieszczony, po prostu cieszą mnie te nagrania.
Co za płyta! Trzech doświadczonych muzyków z różnych światów za punkt wyjścia obrało poezję Arthura Rimbauda (1854–91). Efekt ich badań znacznie przewyższa sumę talentów członków zespołu: wokalisty Tomasza Budzyńskiego, saksofonisty i klarnecisty Mikołaja Trzaski (poznał ich ze sobą... Andrzej Stasiuk) oraz kompozytora i producenta Michała Jacaszka.
30 lat temu zakładał The Bad Seeds. W latach zerowych czy obecnych też bez trudu znalazłby z Nickiem Cave’em wspólny język. Hugo Race, australijski wokalista i gitarzysta, grywał w filmach, pisał scenariusze, nagrywał solo, z Fatalists, współtworzy kapitalne Dirtmusic z muzykami Sacri Cuori, ale jego głównym zespołem jest The True Spirit.
Czasem zdarza się album, który niełatwo opisać, a zasługuje na więcej niż nazwanie dobrym. Tak jest z Why? Czwarta płyta zespołu Yoniego Wolfa jest jak amerykański wędrowiec, hobo – wolna, na żadnym sposobie muzycznego myślenia nie chce się zatrzymać dłużej.
Jeden z najlepszych polskich zespołów niezależnych po trzech latach od debiutu ma nowy, bardzo dobry album. Już ogrywa go w ramach trasy europejskiej, wybrał się także na koncert organizowany w Turcji przez Ministerstwo Kultury. Państwo wzięło anarchistów do reprezentacji kraju? Oni dali się przekonać? Jak dobrze, że nikt tu nie jest świętszy od papieża.
Ich muzyka odwołuje się do klimatu bałkańsko-cygańskich filmów Gatlifa, do klezmerskiego grania Kroke, do dawnego świata wędrownych trup cyrkowych.
