Wydana przez Czarne książka Pawła Sołtysa to rzecz dla wrażliwych od czułego i uważnego pisarza. Nie wiem, od jak dawna Sołtys pisze opowiadania, ale w swej pierwszej książce nie strzela na wiwat. „Mikrotyki” to kąpiel w melancholii.
Nie mogę się zdecydować. Ta książka powinna budzić dyskusje, gorące rozmowy, bo podnosi temat polityczny. Z drugiej strony – osobiste historie w niej zawarte są daleko od polityki. Lubię być poruszony, lubię podążać za bohaterami ścieżkami, z których istnienia słabo zdawałem sobie sprawę.
Ostatnia noc wydłużyła mi się przez książkę. „W lesie wiedeńskim wciąż szumią drzewa” jest reklamowane jako reportaż, ale sporo w niej literatury. Dla mnie to hasło jest prędzej ostrzeżeniem niż zachętą. Część „reportaży literackich” nie nadaje się do czytania – za mało w nich faktów, za dużo autora. To nie jest problem książki Åsbrink.
Przeczytałem autobiografię Kim Gordon „Dziewczyna z zespołu”. Chyba inaczej sobie wyobrażałem tę książkę, może nie została zredagowana perfekcyjnie, ale sprawiła, że przesunęły mi się przed oczami jakieś stare obrazy.
