Jako żywo zaczęła się jesień, dlatego postanowiłem rzucić ostatnie spojrzenie na lato 2020. Mimo pandemii wyszło co najmniej kilka fajnych płyt, na których pierwsze skrzypce (czyli wokal) ogarniały kobiety.
Pierwszy raz czytam na antenie książki, dokładnie siedem plus jedną książkę nie książkę, za to ani razu nie czytam sam siebie. Puszczam Dynasonic, Lutto Lento i Switłanę Nianio.
Finezja zabija piękno futbolu, jak mawia trener Piechniczek, dlatego raz jeszcze mało finezyjnie opowiadam o piłce. Niemniej nie aż tyle co ostatnio – zmieściło się dużo więcej piosenek.
Minął efekt nowości, ale działać trzeba dalej. Oczywiście nie mam na myśli mojej audycji w Radiu Kapitał, tylko rok 2020. W nowym programie udało się zawrzeć sporo nowego, parę nieco zapomnianych rzeczy i pewien unikat.
Dawno niczym się tak nie jarałem. W niedzielę nadałem pierwszą audycję w historii mojego życia. Z odtworzenia, bo przecież w prawdziwym studiu na żywo miałbym problem z moim niemłodym sercem.
