Bardzo fajny zespół i płyta prawie tak długa jak czekanie na nią (od 2004). Fachowcy mówią, że wokalista Grzegorz Uzdański jest przegięty, mi się to przegięcie podoba, bez niego mało kto zwróciłby uwagę na zespół. Grzegorz ma dykcję czy manierę nie do obejścia.
Pamiętasz Kawałek Kulki? Błażej Król pisał wtedy: „przez zaciśnięte zęby słyszę wcale nieźle/całuj się we mnie”. Gorzowski zespół grał żywo, organicznie, jakby rozstawili się ze sprzętem w twoim pokoju. Teraz w nowym zespole UL/KR (nazwy alternatywna: Ulica Krokodyli) Król deklamuje: „Po tak cienkim lodzie możemy się tylko czołgać”.
Tytuł nawiązuje do nieśmiertelnej frazy Molesty: „Armagedon jest blisko, przyjdź do nas na boisko, tu hardkor nie disko”. Sofa wywodzi się właśnie z hip-hopu, soulu, czarnej muzyki. Mogą państwo znać ich koncertówkę z O.S.T.R.-em. Grali z nim – według słów rapera – „żywy hip-hop, czyli jazz”.
Czwarta płyta Oranżady jest podróżą koleją z Otwocka do warszawskiego Wawra. Płyta trwa tylko 30 minut (i tak dłużej niż ww. podróż). Taki czas trzeba wykorzystać efektywnie. Po „Once Upon A Train” zostaje ważny niedosyt (oraz jeszcze pięć stacji do Powiśla – por. książki Malickiego).
Zespół malawijskiego śpiewaka Easu Mwamwayi oraz pochodzącego ze Szwecji londyńskiego didżeja Johana Hugo był sensacją sezonu parę lat temu, po debiutanckiej płycie „Warm Heart Of Africa”. Nowy album The Very Best powstał w stolicy Malawi Lilongwe z udziałem ambasadorów muzyki afrykańskiej na świecie – takich jak Amadou & Mariam, Baaba Maal, K’naan.
Już jedenasty album?! To wygląda na pościg za Beach Boysami. Of Montreal jest wiecznie świeżym, energicznym zespołem, tymczasem na tym etapie powinien być już nie nadzieją, ale maszyną do produkcji dobrych płyt. Czy stał się nią? Niekoniecznie.
