W sprawie tej płyty napisano już dużo i w wielu miejscach. Dawniej nie lubiłem Marii Peszek, uważałem ją za „tylko” aktorkę, która bawi się w muzykę. Teraz wreszcie czuję w niej prawdę. Ona nadal patrzy wyłącznie w lustro, ale już nie musi być najfajniejsza.
Świetny album, porównywalny z rewelacyjnym UL/KR. Skończona forma, intro i pięć utworów – melodyjnych, z pozoru niewypieszczonych piosenek. Coś, co przychodzi po dubstepie – bardzo humanitarna elektronika.
Muniek Staszczyk w latach 80. śpiewał o tym, jak schodzi do garażu, a Popsysze, zespół o niewyjściowej nazwie, daje właśnie znać, że z garażu wychodzi i zaraz może być najfajniejszą młodą gitarową rzeczą. Ma refreny, melodie, dobry wokal, a muzycy znają się dobrze, m.in. z zespołu Towary Zastępcze.
Nigdy nie myślałem, że futbol może zbawić świat, ale wierzyłem, że muzyka może nam uratować życie. Czego zresztą (jeszcze) nie zrobiła. Poto & Aby to szyld półamatorskiego czy może lepiej napisać domowego projektu, w którym za muzykę, teksty, instrumenty i śpiew (on sam pisze: jęki) odpowiada jeden człowiek – Przemek Tymiński. Pomaga mu żona Agnieszka, często przejmująca główny wokal.
Nie wiem, czy państwo się zorientowali, chyba na pewno, że wyszedł nowy, nie pierwszy w tym roku, album Mount Eerie. Niecały miesiąc temu. To jest zespół gigant, to jest artysta max, o czym nie można mówić, o tym należy milczeć.
Budyń nauczył się grać na saksofonie, tak słyszałem, zanim jeszcze dowiedziałem się, do czego dokładnie mu ten saksofon będzie potrzebny. Stachura na saksofonie, taka zapowiedź budzi drgnienie co najmniej powiek. Byle nie grał na akustyku i nie rozpalał ogniska.
